Mohammed

Pietje Bell: filmeditie / Chris van Abkoude, 2002

door TP


Men neme een kookboek, of nee, dan zit ik al te dicht bij m'n doel, hoewel bijna elk boek zal voldoen. Van wetenschappelijk tot kinderboek.
Laten we Pietje Bell nemen. Dat maakt een en ander aannemelijker voor de atheïst. Maar dan wel de hele reeks van Chris van Abkoude, want er blijft straks toch al zo weinig van over.
U bent Mohammed. Een originele naam, lijkt mij. Bij deze dus.
U bevindt zich toevallig in een grot en tot u komt de engel Gabriël.

Deze brengt u de heilige boodschap van het Opperwezen in hoogst eigen persoon. Dus u komt er niet meer onder uit.
Deze engel nu verkondigt, dat er nogal wat foutjes in de Pietje Bell reeks zijn geslopen en daar gaat u, Mohammed, eens even iets aan doen.
U noteert alles wat Gabriël u verkondigt tussen uw oren, want, dat was ik nog vergeten te zeggen: u bent analfabeet. U bent nog veel meer, maar dat vertel ik even niet, want Ik heb niet graag dat u nu reeds afhaakt. We houden het er dus bij, dat u lezen noch schrijven kunt.
Afijn, u krijgt een hele ris misstanden te horen en hoe de kwajongensstreken zich werkelijk afspeelden.
Gelukkig werd u vroeger door uw moeder vaak voorgelezen uit Pietje Bell vlak voor het buiten spelen. Dat vergemakkelijkt toch het onthouden en u bedenkt ook rijmpjes om het nog beter te onthouden. Want ooit moet toch iemand die errata aanbrengen En voor je het weet komt Gabriël met een nieuwe lading aanpassingen.
En jawel hoor, zei ik het niet?
Daar komt ie weer. Met nog meer wijzigingen en oh ja, enkele daarvan waren de vorige keer niet juist over gekomen. Foutje van Boven, of van Gabriël, daar wil ik even af zijn. Dus of u die even wilt inpassen.
Loopt uw hoofd al over? Ik mag hopen van niet, want Allah is zeer ijverig dezer dagen en Gabriël soms een beetje in de war.

Na verloop van tijd zit u met een behoorlijke dichtbundel in uw hoofd. Inclusief de veranderingen die veranderd moesten worden en eigenlijk overtollige ballast vormen. Maar ze rijmen zo leuk, dus die houdt u er maar gewoon in. De hele reeks boeken zelf van Pietje Bell geeft u mee aan de muziekvereniging als oud papier. Nee, nee, u laat niet in die boeken krassen. Weg ermee!

U gaat na jaren toch maar eens op zoek naar iemand die uw hoofd kan overpennen. Zolang ze dat maar niet natekenen, want eerlijk is eerlijk, u ziet er niet uit.
U vindt wat mensen die van uw gedichten uiteindelijk toch nog een aardig bundeltje weten te maken en het wordt zelfs dikker dan de Donald Duck. Door ook nog zeven keer per bladzijde te noteren hoe groot Allah wel niet is, zo groot, dat je het niet voor mogelijk houdt, maar het is toch heus zo en vrede zij met Hem en Hij weet het beter, enz., enz., begint het heel wat te lijken.
Leuk kaftje erom en u heeft een geweldig kinderboek gemaakt.
Toch?

Helaas zijn kinderen op dit gebied eerlijker dan grote mensen.
Het boek verdwijnt binnen vijf minuten in de hoek van de kamer. U bent vergeten er enige logica in aan te brengen en de chronologische volgorde is ook niet je dat. De hoofdstukken in te delen naar de lengte ervan is niet echt gebruikelijk, maar goed, weet u veel?
Nee dus.
De aanloop naar elke streek van Pietje Bell ontbreekt. Drogist Geelhoed komt op de gekste plaatsen tevoorschijn. Op bladzijde 83 bijvoorbeeld in het hoofdstuk Kniesoor en op bladzijde 124 in het hoofdstuk Krokodil, terwijl hij op bladzijde 36, in De Kleine Lekkere Meid, reeds stikte in een hoofdpijnpoedertje dat verkeerd viel.
En als u zegt, dat dat helemaal niet zo gebeurd is in Pietje Bell, moet ik u toch verwijzen naar de engel Gabriël.
Maar zover komen kinderen niet. Die hebben op bladzijde 1 (Het Bittere Eind) de kok al horen fluiten die niet weet waar de lepel hangt.


Goed, dan is nu de bijbel aan de beurt...